"Mi testigo es el cielo vacío"

lunes, 1 de marzo de 2010

Riscos e Temeridades



Risco s.m. Situación ou circunstancia que ameaza a seguridade dunha persoa ou cousa.

Temerario -a adx. Que amosa unha valentía imprudente [persoa], ou que manifesta tal actitude [cousa]

Víctima s.f. Persoa ou animal que sofre un dano ou resulta prexudicado por alguén ou por algo

Supervivente adx. Que sobrevive ou sobreviviu [a algo]


Os deportes que se pratican na naturaza, soen ser calificados como "deportes de risco" , "deportes extremos" e un longo etc. Este risco é o que lle da motivacións ao deportista para praticalos, pero cando a persoa se confia de máis , ben sexa excisiva confianza no material que emprega para praticalo , sobrevaloración das capacidades físicas ou simplemente unha falta de visión global do que se ten entre mans, o deportista pasa a ser víctima.

Así ben, diferenciar entre risco e temeridade é moi difícil nun deporte que xa se tílda " de risco".
Solo podemos facer unha boa distinción coñecendo ao suxeto en concreto que está ralizando dita actividade, con isto quero decir que non é o mesmo "risco" unha persoa que escala un 9a+ cunha persoa que non coñece nada do mundo da escalada, por exemplo.



A visión do risco cambia en función dos coñecementos da persoa, esté praticando dito deporte ou simplemente esté como simple observador, a "ignorancia" do observador, moitas veces implica que se xere unha alarma cando non existe tácitamente un peligro .

Exemplo disto foi a principios deste inverno cando un grupo de surfistas "da zona" fixeron unha quedada na onda da Fontenla (concello de Sanxenxo), como quedada particular e sin categoria de "evento", non avisaron a nadie de dita concentración.
Diversas persoas do lugar, vendo a expetación formada deron por feito "que alí algo pasaba" decidiron chamar ao 112 , desplegandose un gran número de servicios de emerxencia até o lugar ( Helicoptero Pesca 1 dos Gardacostas de Galicia, SEIS Sanxenxo, 061....), baixo a estupefacción dos deportistas implicados.

Outro caso é cando o descoñecemento do risco ven por parte do propio practicante.
Gran parte dos accidentes que ocorren praticando deportes de "aventura" ven dado polos riscos inecesarios ou riscos inconscientes que se acometen.

Exemplos hai a miles, e videos para ilustrar hai outros tantos.


Pero o que máis me indignou foi o que recentemente protagonizou un surfista americano, unha vez máis este gran deporte vese salpicado pola vanalidade dos seus praticantes. Sucedeu fai dous ou tres días.
Resumindo brevemente, producese un terremoto con epicentro ubicado na costa de chile, producindo como moitos sabedes grandes destrozos e polo de agora 700 mortos, sendo o epicentro no mar era de supoñer que se xerara algun tsunami, é así foi.
Neste punto é cando entra a fantochada e vanalidade de algúns, previase que o tsunami chegara as costas de Hawaii, alí era ou é onde este magnifico capullo pretendia ir cun helicoptero para intentar coller a onda,-aclaración, pareceme vanal, por non dicir outra cousa, que haxa algunha persoa que teña a magnifica idea de cando se produce un terremoto no cal morren 700 persoas, o seu primer impulso sexa ir a intentar surfear o tsunami-, espero que a este simpático o centrifugue tanto esa onda que lle poña do dereito o seu pequeno cerebro.



Ahora para rematar.
Que lle pasará pola cabeza a un membro dun equipo de rescate cando ten que ir a "sacar do marron" a unha persoa que se sobrevalorou ou que simplemtente se veu nun inmenso fregado por voluntade propia como este último personaje ou estes do viedo ¿?




Está claro que os deportes "de aventura" teñen un risco, pero sempre un risco controlado ou controlable. Moitas veces as fatalidades veñen sen buscalas, pero as temeridades non veñen solas. A divertirse con precaución.

8 comentarios:

  1. Qué hay Plantígrado!

    Precisamente tengo en mente hacerle un "crítica" al libro que comentas que esto a punto de terminar y que gracias él (y otros) he llegado a entender un poco mejor los motivos por los que pasan los accidentes y quienes son "supervivientes" y quienes "victimas"

    Salu2

    ResponderEliminar
  2. Yo aún no lo empecé, tengo unos cuantos por delante, pero promete.
    Un saludo!

    ResponderEliminar
  3. Qué hay Plantígrado!

    Yo este libro no lo compré y posiblemente no lo hubiera leído si no fuera porque fue parte del premio de un concurso de fotografía y la verdad es que más que ualquiera de los otros libros, la mochila y lo metálico, este fue para mi el mejor premio. Poderr leer este libro y sacar muchas cosas que hasta ahora no me había planteado.

    Estoy seguro de que te gustará. ;)

    Salu2

    ResponderEliminar
  4. Ok! pues la lista de grnade libros se aumenta, gracias por la recomendación. Las fotos que subes/subis al blog está muy chulas, me gusta en especial una que sale un grigri asegurnado en primer plano. Os seguiré fecentemente.
    Sois de madrid no?
    Un saludo!

    ResponderEliminar
  5. Sip, somos de Madrid.
    Esa foto en concreto, es de un colega que es fotografo profesional y se vino un día con nosotros y de paso se llevó un buen bicho.
    El blog en si, lo llevo yo solo, al menos la parte del texto escrito. Luego los amigos y amigas colaboran con las fotos aunque algunas son también mías.

    Tú eres de...?

    ResponderEliminar
  6. De O Grove (un pueblo de pontevedra)
    Pues me gusta mucho en general todo tu blog, a seguir así, en este blog no creo que te enteres de mucho, por que está todo en gallego, pero si te interesa algo en cocreto te lo traduzco.

    ResponderEliminar
  7. Anda! Pues estuve en SEP por allí visitando a una amiga y luego recorriendo Portugal, haciendo bloque.
    Me gustó mucho aunque está claro que requiere de más visitas.

    Ah, por ciero ya tengo publicado el post sobre el libro ;)

    Salu2

    ResponderEliminar
  8. ÔÔ joder menuda coincidencia. En la siguente visita nos veremos las caras ;)

    ResponderEliminar