"Mi testigo es el cielo vacío"

miércoles, 19 de enero de 2011

O can que queira ser gato

Todos os días, despois de comer , miraba sentado pola porta acristalada, a porta que da a horta, e vía aquel gato sentado no camiño de pedras, tranquilo, tan quieto que parecía que meditaba.
Todos os días o veía, a mesma hora.
Cando podía saír a horta, corría como se chixese despegar do chan, corría para alcanzalo, corría e corría ainda que sabía que non estaba, buscaba por todos os recunchos, cheiraba cada herba e cada pedra, sabía que alí estibera, ainda cheiraba todo a el, ao buda felino.
Cada día o veía, non sabía que facía alí quieto durante unha hora , unha hora seguida, eu non lle sacaba ollo, seguía o movemento do seu corpo ao respirar, as miñas preguntas eran mil, e solo queria ir a xunto del para conseguir as respostas. Pero canda vez que saía e el estaba alí, espertaba do seu trance, e en dous sinxelos e case estáticos movementos desaparecía.
A miña frustración era moi grande pero eso animabame a seguír correndo para paralo e interrogalo.
"Dabame igual, 5 minutos que 3 horas a intensidade era grandiosa, esa sensación.
Cada noite cando me deitaba tiña sempre antes de quedar dormido, unha tormenta de ideas, de conceptos, un repaso exacto de todas as accions do día, o que dixen o que non dixen o que tuben que decir. De noite nese xusto momento asentabanse todas as frases e sensacións do día, unhas veces eran moi boas e outras non tanto. Últimamente xa non eran bos pensamentos nin momentos, xa eran case como se alguen berrase dentro de min: Non podes, non eres capaz, rindete, o gato non te quere, non quere saber de ti!. Eso atormentabame coma nunca, intentaba non pensar en nada, poñer a mente en branco total, enton a miña mente hiperactiva, comezaba a pensar sobre o branco : "Por que en branco? Por que se pensa en branco? Por que esa cor? Daría medo que a mente se quedase parada noutra cor? PARA decia eu, non é blanco é vacío! Ahh vacío, pero enton o vacío... e así continuamente. Chegaba o momento que tanto pensar tanto, raiar a miña mente, o sistema colapsavase e quedaba durmido."
Ao día seguinte despertaba ao meu amigo que durmia enriba miña na súa cama, lambialle a cara e baixavamos, e alí o estaba, na súa quietude, espectante, inalcanzable.
Comprendín unha cousa, estaba quieto porque realmente non estaba alí, el estaba pensado tanto que mentalmente estaba entre as pedras do lado do camiño, pensando en comer os ratos que estaban alí refuxiados. Tuben xa a resposta. Todos estamos onde estamos por algo, sexa un rato ou sexa un gato.

lunes, 17 de enero de 2011

Bicis





A bicicleta, o medio de transporte máis sinxelo e ecolóxico que existe.
Os nosos pobos e cidades están pensados para os vehículos de motor, e o espacio para os ciclístas birlla pola súa ausencia. En cidades cun tráfico saturado (como case todas) é unha insensatez intentar meterse coa bicicleta polas grandes arterías, se non queres que as túas arterias vertan o seu contido no frío asfalto.
Por outra banda é común nos pobos, ver as señoras e señores nas súas maravillosas bicis de paseo (bh bolero) indo a praza a mercar ou indo a traballar, esten as condicións atmosfericas que estén (Non hai mal tempo, so roupa inadecuada).

Pero mesmo dentro dun pobo como no que eu vivo, as veces, sobre todo no verán, cando vas a praia e tes que pedalear pola estrada de acceso, e cruzas señalizando correctamente por unha das súas rotonas, é extraño cando un coche non che pita ou se comporta comos e foses un ser transparente, e non digamos os maravillosos camións que ainda que respetan a distancia para adiantarte, so co vento que xeran, zarandeante como se foses de papel, collendoseche o estomago e por inercia efocas un lugar "blandiño" do asfalto onde aterrar.

Outros paises, ou país (si ese que estades a pensar) Holanda, a bici é o medio de transporte máis utilizado, o transporte máis roubado é o transporte máis enraizado.
É unha cuestión de aptitudes, todos pecamos no mesmo, cando o tempo está un pouco escuro (aquí día si día tamén) non apetece nada coller a bici e saír a facer a compra ou a facer ese recado que che leba cinco minutiños, collemos o coche indicrimindamente, como se dentro dos nosos coches a choiva fose máis forte, conducimos como se estubesemos ardendo, ou deixasemos o leite o lume na casa.

Pero ainda así en cidades grandes como Barcelona, Madrid... a cousa está cambiando, e por conseguinte o resto caerá polo seu propio peso, sempre ocorre cando algo se pon de moda.
Esta moda debe ser a única que me parece ben e seguirei.
Eu acostumo a moverme en bici, ahora un pouco menos, pero ainda así son dos que agradece coller a bici para eses recados dos que falaba antes ou cando teño que ir adestrar.

Fixen unha búsqueda profunda, atopar unha bici vella e restaurala, exactamente non sabía moi ben o que iba a facer, se coller unha bici de paseo, das nombras arriba, ou unha de montaña, o final collin o que me veu polo camiño, unha bici feita unha basura, unha bici de cliclísmo, para que todos me entendades, costoume bastante lixala e pintala, o final quedou bastante ben, ainda non se pode pedalear nela pero pouco lle falta. A transformación que fixen foi baseandome nas preciosas bicis que usan os mensaxeiros, e o final vou facer unha calcada a unha bici desas, unha bici fixie ou de piñon fijo (máis info en futuras entradas)

Bici-mensaxería

A moitos nin vos sonará, pero imaxinadevos o mesmos servicios que da MRW e Seur, pero en bici. En moitas películas, reportaxes e documentales, aparecen estes personaxes, coa sua enrome mochila e a súa bicicleta.
Fora das películas ambientadas en New York, aquí tamén exiten estes servicios.
A empresa de referencia é Pedal, con sede en Donosti, e subcursais en Barcelona e Bruxelas
Unha forma de gañarse a vida peligrosa e cando menos curiosa.








E outra forma curiosa de ciclismo é a da policia en bicicleta, aquí en Galicia que eu sepa so hai en Coruña.


Pareceme un bo xeito de patrular as rúas, e evitar ter policias de tallas "grandes"

lunes, 10 de enero de 2011

Economía de bolsillo

"Esto de aquí abaixo son os subtitulos dun video que vin pola rede, que explica bastante ben e de xeito humorístico o estado da económia mundial."

-Su nombre es Roger, ¿no?

-Roger!

-Ah, ese es su nombre. -Roger.

-Bueno, y ¿qué haces Roger?

-Soy un consultor financiero

-Ah, consultor financiero -Si

-Bien .. y Roger, ¿Cómo están los negocios ahora?

-No está mal

Ha sido un poco tranquilo últimamente

-¿Qué quiere decir "últimamente"?

-Desde la guerra, ha sido un poco tranquila (irak)

-Muy bien. Roger, su tema esta noche será:

"La economía de la Unión Europea"

Tu tiempo empieza ahora, que tengas suerte

-Gracias

-¿Cuánto debe Grecia, Roger?

- Ah, 367 billones de dólares

-Correcto, y ¿A quién se lo deben?

-A las otras economías europeas

-Correcto, ¿Cuánto debe Irlanda?

-$ 865 billones

-Correcto, y ¿A quién se lo deben?

-Otras economías europeas en su mayoría

-Correcto, ¿Cuánto deben España e Italia?

-Un trillón de dólares cada uno

-¡Correcto! ¿A quién?

-Principalmente Francia, Gran Bretaña y Alemania

-Correcto, y ¿Cómo están Alemania, Francia y Gran Bretaña? Están luchando un poco, ¿verdad?

-Sí

-Correcto ¿Por qué?

-Porque han prestado grandes cantidades de dinero a otras economías europeas que no podrán pagar!

-Correcto. Entonces, ¿Qué van a hacer?

-¡Tendrán que rescatarlas!

-Correcto. ¿De dónde recibirán el dinero para hacer eso?

-Ajajá. Esa es una buena pregunta, no sé la respuesta

-¿Cuánto debe Portugal?

-Espera ¿Cuál fue la respuesta a la pregunta anterior?

-Solo sigue respondiendo las preguntas Roger

-¿De dónde Portugal va a conseguir el dinero que le debe a Alemania, si Alemania
no puede recuperar el dinero que le prestaba a Italia?

-Espera ¿Cuál fue la respuesta a la pregunta anterior? La pregunta era:
¿Cómo economías quebradas prestan dinero a otras economías quebradas?
Si no tienen dinero para devolver a la economía quebrada que le presto la otra economía quebrada. Y no deberían haber prestado en primer lugar,
¡Porque las economías quebradas no pueden pagar!

-Estás perdiendo tiempo muy valioso Roger!
¿Cuánto dinero debe España a Italia?

-41 mil millones de dólares, pero ¿de dónde van a conseguirlo?

-Correcto, ¿Cuanto debe Italia a España?

-27 mil millones, pero no lo tienen, están quebrados!

-Correcto ¿Cómo pueden pagarse entre sí, si ninguno tiene dinero?

-Van a obtener un "plan de rescate"

-Correcto, y ¿De dónde proviene el dinero para el "plan de rescate"?

-¡ESO TE PREGUNTABA!

-Correcto. ¿Por qué la gente vende la divisa Europea y compran el dólar de EE.UU.?

-Porque la economía de EE.UU. es mucho más fuerte que la economía europea

-Correcto. ¿Por qué ocurre eso, Roger?

-Porque es propiedad de China.

-¡Correcto! Y muy bien hecho
Y después de esa ronda, ¡Ha perdido un millón de dólares!

-¿He perdido un millón de dólares? Pensé que habías dicho bien hecho!

-Sí, bien hecho. Usted sólo ha perdido un millón de dólares.
Eso es un extraordinario rendimiento Roger

-Sólo he perdido un millón de dólares

-Muy bien hecho

-Y eso es bueno ¿no?

-Oh, es ¡excelente!

-Vendemos todo inmediatamente. ¡Rápido!

Parte 2 (quedoume no tinteiro)
Moito €uro escépticos (principalmente políticos de país onde a crise non afectou tanto) ven no modelo da Unión Europea , un mega estado que priva de democrácia interna nos países que a conforman, recortando dereitos propios de cada país, e dandolle poder a extrema dereita que cada día é máis forte dentro da Unión. Aquí vos deixo un video dun €uro parlamentario: