Perfume

Xa non hai medo, o me pulso está en 180, caída libre,
hoxe borracho mañan sereno non hai diferencia,
mañan queda lexos meu amigo, quen sabe se chegaremos
e se chegamos quen pode afirmar se mereceu a pena,
unha pena no lombo é o que nos queda, pero estaremos ahí onde sempre costa contra costa,
sen fallos sen excusas sen perdóns,
etéreos, case perfectos,
camiñando entre as fendas do camiño.
Camiño
a onde me levas danzando por este perfume doce como unha promesa,
irrealizable como un soño dun neno, cheo de máxia e de fantasía,
pisarei a túa sombra e deteraste , camiñaremos e non caeremos, xogaremos no fío da navalla,
o son do afiador rechea cada esquina , os cans berran o seu paso,
paso que doce melodía nestes días tenebrosos de sol e redención.
O río non para e se o tempo é onde intento pescar para que quero un reloxo se as capturas son os meus soños
Mañan queda lexos
e lexos segue a ser nada
nada que esperar
moito que agardar

Surfing Gaza

"Gaza (en árabe غزة Ġazza, en hebreo עזה Azzah) es la mayor y principal ciudad de la Franja de Gaza, denominada a veces como Ciudad de Gaza para distinguirla de la propia Franja. Su población es de unos 409.680 habitantes, según el censo del año 2006. Actualmente es gobernada por la Autoridad Palestina, tras ceder Israel el control sobre toda la Franja siguiendo los Acuerdos de Oslo de 1993." wikipedia.

Despois de ver videos tan interesantes como o uso do skate como forma de integración social alí onde o ser humano se volve máis demencia egoísta , é decir nas absurdas guerras:


Chega o surf como forma de integración, ou máis ben como via de escape da realidade cotidá.
Tanques e soldados custodiando nenos que van a escola, controis de paso en cada esquina, medo no aire e escalofrios no corpo.
A televisión e os medio xeralístas teñenos abducidos, como se a violencia en determinados lugares do mundo sexa o normal, o típico, desensibilizados completamente, familias enteiras quentadas pola caixa luminosa permanecen impasibles durante a comida , ensimismados vendo imaxes que deberían facerlles vomitar, esas imaxes tan crudas que nos sirven como normales día tras día nos informativos. "Mueres 30 niños en otro ataque terrorísta en la franja de gaza" "Israel justifica los ataques preventivos" "Niños con piedras atacan un blindado".....

Para nós o surf é un divertimento, un pequeno reducto de anti estres, onde nos sentimos agusto dentro dun abrigado neopreno, pois pensa nesa sensación, agora multiplica por 1000 e será o que sinta un palestino cando flota no mar coa súa taboa entre as pernas.

SURFING GAZA

Fotografías de Andrew McConnell


Alí onde a xente poda seguir soñando haberá esperanza, terán liberdade. Flotando no mar estas persoas atopan a dignidade , a liberdade que outros semellantes impiden ter en terra, esa terra na que as cinxas dos soños enchen de esperanza a estes locos das taboas e dos neoprenos, estes homes libres que flotan no basto mar, como se os tanques e os arames de espiño somentes fosen un corto pero intenso pesadelo.
Mañan o mar seguirá ahí.