"Mi testigo es el cielo vacío"

sábado, 25 de septiembre de 2010

Bajo mi prisma

Estadísticamente las estadísticas no funcionan, así mismo, una revolución pacifica tampoco funciona.





Que pasaría si existieran estas maravillosas redes sociales en mayo 1968 en Francia en las mitificadas revueltas estudiantiles si fuesen convocadas por facebook, twitter y cualquiera de sus ramificaciones¿?
Pues irían cuatro personas y no tendría repercusión alguna, ni tan siquiera saldría reflejado dicho acontecimiento y revuelta social en ese libro tan gordo que hace de cuña en ese sofá que se tambalea.




Curiosamente de un tiempo par aquí, siempre escucho a padres, madres y educadores quejarse que los niños ya no juegan como antes en la calle, que solo están enganchados a juguetitos virtuales,curiosamente esos mismos educadores y progenitores, no ven que ellos mismos hacen exactamente lo mismo??
En cualquier foro, bajo el anonimato de la red, hay miles de bolcheviques y miles de musolinis, pero rebasada la barrera virtual nos encontramos con cobardes, que ya no piensan por si mismos, si no que solo critican sistemáticamente cualquier opinión contraria a la propia.



Así mismo aquellas magnificas protestas que paralizaban países, que crearon épocas de crítica social y movimientos subversivos, ahora se encuentran bajo el amparo de anonimato, estoy seguro, que miles de personas en facebook teclearon "me gusta" o "asistiré" a la próxima huelga general que está convocada para el 29 de este mes, seguramente que la inmensa mayoría de la gente, miles de ellos, simplemente se quedarán en sus cómodas camas, o se irán al trabajo y sonreirán cuando vean a cien personas gritando consignas extrañas para ellos.

Las luchas son virtuales, son mediocres, tan mediocres como toda la clase política.
Esa virtualidad ampara esa desbocada imaginación nos hace creernos jefes , tenientes coroneles de ejércitos inexistentes, pregoneros de mensajes vacíos, reindivicadores y líderes falsos, tan falsos como los ídolos que adornan esos majestuosos templos.

Día tras día y observando detenidamente , te das cuneta de que ya nada es real, todo gira a esa virtualidad, hacemos ascensiones a montañas imaginarias en la esquina perdida de un valle perdido de Nepal, ayudamos a exterminar el hambre en el mundo con un clic , desensibilizados completamente ante los sufrimientos ajenos, desmemorizados y faltos de creatividad, miedosos.

Esas profecías con las que nos intentan dar miedo, esas grandes factorías del márquetin, ya no funcionan, esas profecías ya se cumplieron hace mucho, ya impera el caos y el desorden, ya nada vale nada, y tu voz no existe, solo es un remoto recuerdo en tu interior, es el ruido del teclado, así como aquellas viejas revueltas son solapadas por famosillos de quita y pon este mundo despedazado por el alter ego virtual que lucha encarnizadamente en su butaca con respaldo, creando rebeliones y eslóganes vacíos.

El último que salga que apague la luz.

Anónimamente YO.


martes, 21 de septiembre de 2010

Seguridade

Observamos

Pensamos

Decidimos

(Subida o Mustallar 2010 pulsar para ver máis grande)

Xusto nese momento que te quedas en branco, non sabes que facer, quedas nun estado de letargo durante uns segundos, segundos que parecen minutos debido a súa intensidade.
En todos os manuais de supervivencia que podes coller , sacas unha conclusión "ou tomas unha decisión sexa boa ou mala ou o resultado vai ser tráxico".
Ahora que chega o outono, aventuraremonos no monte, rutillas máis ou menos complicadas ou técnicas, ou de máis ou menos kilometros.
Nestas "rutillas" moitas veces complicamonos máis da conta, sobrevaloramonos, ou simplemente cometemos erros de orientación e un longo etc.
Que facer cando temos agún problema no monte e por exemplo (como na última rutilla que fixen) o úlimo núcleo poboado está a uns 14 kilometros (costas arriba, costas abaixo) se ainda para engadirlle cousiñas o tema non tes un mapa e o camiño está moi mal señalizado (como na última rutilla). Se tes tan mala sorte, pero é un factor a ter en conta, de que che pase algo en dita situación, tes que ter enconta varios aspectos e consellos que podedes ler facilmente aquí.

Seguridad en la montaña
(este archivo é orixinal da Revista Oxígeno)

Bueno, eso é encanto a seguridade, pero se o noso problema convirtese nun problema de verdade , de asistencia inmediata, teremos que poñernos en contacto co 112, pero é posible que si estamos nunha zona realmente aislada non teñamos covertura no noso teléfono movil.
Neste punto, é si vamos a facer unha ruta que nos leve a lugares aislados sería convinte que portaramos un sitema de localización por satelite, así escrito sona a un cachivache super sofisticado, pero nada máis lexos, ultralixeiro e comodo SPOT .

Esta ferramenta de ínfimo peso é moi comodo de portar, realmente salva vidas, dando unha posición exacta cando se activa, enviando unha señal de emerxencia aos 112.

Despois do aviso de emerxencia e se estamos na montaña, seguramente veñan ao noso rescate un dos mellores equipos de rescate en montaña de toda europa. Este grupo de rescate é o GREIM da Garda Civil. Este grupo de rescate é do mellor , deixovos varios videos para que vexades como traballan :


Rescate en Torre de Peñalba (GREIM)
Cargado por avigamo. - Descubre los videos de deportes más espectaculares.






Esperemos que este outono-inverno non teñamos que lamentar mortes nos nosos montes e montañas, porque problemas e erros sempre poden acontecer pero se vamos desequipados, ou con uns coñecementos nulos do entorno no que nos movemos.... a probabilidade de que teñamos un problema aumenta exponencialmente.

domingo, 19 de septiembre de 2010

Septembro

Septembro, está morrendo.

Morreu o verán, chega a rutina ,chega o Outono, chega o Inverno.

(play)


Últimos días de praias masificadas, de carreiras pola area, últimos días de "vento na cara".
Despediadas, adeus aos compañeiros. Chegan as primeiras ondas cos últimos raios quentes de sol.


Chegan as ondas de septembro
Chegarán as ondas de septembro?

Mércores???